Senegal
Senegal
Na een uitgesleten zandweg kwamen wij bij de grens met Senegal.
We hadden deze grens gekozen omdat we hier relatief goedkoop de auto in Senegal konden krijgen want normaal mogen auto’s ouder dan 8 jaar Senegal niet binnen.
We voelden ons smokkelaars maar de natuur was geweldig , ineens hield de woestijn op en zagen we water en bomen met bladeren.
Ja we konden het arme Mauretanie achter ons laten.
Na de grens gingen we door naar de Zebra Bar comping in Saint Luis waar we gelukkig het laatste huisje konden bemachtigen. De hele groep ging direct aan het bier want wat hadden we een dorst na een groot aantal dagen zonder bier/alcohol in het Islamitisch Mauretanie en Marokko.
De camping gerund door een Oostenrijks echtpaar ligt aan een laguna die door een smalle landtong werd gescheiden van de zee.
Met een paar van onze mannen een heerlijke boottocht gemaakt en de mannen leren vissen, helaas nog zonder succes.
Na een heerlijke rustdag met een fantastische barbeque zijn we verder gegaan naar Dakar , en tijdens die rit hebben we ons verbaasd over de mooie mannen en vrouwen in Senegal. Maar ook hebben we gezien wat plastic kan doen met de omgeving in een land. Hele dorpen liggen vol plastic flessen , tasjes en ander plastic verpakkingen.
Na de rustdag op weg naar Dakar, en daar hadden Hopje en Jan ( de andere coaches) die een dag eerder waren gegaan al een camping uitgezocht. De camping lag heel idillisch aan het roze meer (lac ros), maar was ook heel primitief dus geen stromend water en geen electriciteit. We hebben het toch gezellig weten te maken met een kampvuur.
Toen richting Gambia met de groepgids bij ons in de auto, hij zou voor de uitklaring van de auto’s zorgen.
Onderweg in een stadje een uur in de file gestaan vanwege een ongeluk, ondanks de warmte en de niet werkende airco hebben we toch genoten , maar even wat broden en manderijnen gekocht. De grensovergang ging heel soepel maar toen we met de groep de brug overmoesten hadden we niet voldoende lokale valuta. Dus praten als brugman en beloven dat een auto achterons het verschil zou bijbetalen mochten we door.
Ons internet is heel langzaam hier , dus foto meesturen is heel lastig
En komen zsm mooiere foto’s in het Senegal album.
Mauritanië: de overgang van de Arabische wereld naar donker Afrika
Om vanuit Marokko naar Mauritanië te gaan vraagt veel geduld als je met zo'n groot convooi bent. De weg naar de grens is saai, heet en je rijdt continu door de woestijn. Vlak voor de grens houdt de
weg op en moet je via een dirt road naar de douane. Bij de Marokkaanse douane valt het mee. We zijn er redelijk snel door. Er springt een Mauretaan bij mij op schoot: onze gids blijkt
dan.Tussen Marokko en Mauretanie is een stuk niemandsland met zwervers en bedelaars. Ook liggen er overal autowrakken. Een beetje lugubere omgeving. Hij zegt dat we vol gas hier doorheen
moeten.
Aan de Mauretaanse grens begint het echte wachten. Eerst in een ruimte waar de vrouwen van de mannen worden gescheiden. Mauretanie is een streng Islamitisch land. Na ca 3 kwartier, waarin niets gebeurt, mogen we daar weer uit en moet iedere groep vingerafdrukken maken en een pasfoto. Dat duurt zo'n uur of 3. Dan moeten de auto's ingevoerd worden. Ook dat neemt de nodige tijd in beslag. Maar na 5 uur wachten in de brandende zon mogen we dan de Mauretaanse grens over.
Onder begeleiding van een pick-up met gewapende militairen rijden we in convooi naar onze eindbestemming Nouadibou. Voor Mauritaanse begrippen een heel luxe vakantiepark aan zee. Wij zaten met zn
allen in een splinternieuw huisje. Met een hypermoderne douche maar die helaas niet werkte.
Wat wij gezien hebben van Mauritanië is natuurlijk maar een heel beperkt deel. Maar het is wel een speciale ervaring. Een land als een zandbak. Geen bomen en af en toe wat dorre struiken. Geen
landbouw. Geen vogels of andere dieren. Wel veel geiten die alles kaalvreten en dromedarissen.
En vooral zand. Heel veel zand. En overal, waar het ook was hoorden we het gezang van de moskee sochtends vroeg. Wij hadden vanaf de laatste dagen in Marokko veel wind die ook in Mauretanie waaide.
Daardoor onstond een soort van zandstorm. Dat maakte het land nog onherbergzamer. Er kwamen zelfs zandschuivers aan te pas om de weg zandvrij te houden.
Wat ons opviel was de armoede van de mensen en misschien daardoor ook wel de stugheid waarmee wij doorgaans werden benaderd. Er is ook niet veel om echt blij van te worden voor zover wij het hebben
gezien. Ook overal de kinderen die vroegen: donne moi un cadeau. Meer bevelend dan aardig zo als in Marokko. Ook de vrouwen vroegen vaak om spullen. En als je ze dan iets gaf wilden ze alleen maar
meer. Ook dat kun je je wel voorstellen als je daar als rijke westerling doorheen trekt.
Tom had 5 computers meegenomen die we hebben afgeleverd bij een technische school die ook ondersteund wordt door Go for Africa. We werden daar met een spandoek onthaald. De studenten kregen een
centrale rondleiding en wij privé. Mooi schooltje. Zag er heel netjes en georganiseerd uit.
De tweede nacht sliepen we met zn allen in een grote Bedoeïenentent in de Sahara.
We hebben het klaargespeeld om daar 3 keer vast te zitten in het zand. Vooral de jongens genoten hiervan want het eruit trekken was iedere keer weer leuk. Totdat bij twee van hun auto's de
bodemplaat losgetrokken werd.
sAvonds een fantastische sterrenhemel. Rond 10u gingen we naar de plaatselijke disco in een dorp in de buurt. In een enorme tent zat een traditionele muziekgroep op een podium. De plaatselijke bevolking mocht pas binnen toen alle bobo's binnen waren. Maar dat was pas rond 1u snachts. Onze club was toen echt doodmoe. En toen we tegen 2u naar huis gingen was het feest ook over. Bijzondere ervaring maar wel gedanst in gewaad en met tulband.
Hedde gai un trekoog ?
Hedde gai un trekoog ?
Hedde gai un trekoog vroeg mijn Brabantse zoon Paul toen ik onfortuinlijk vast zat in de woestijn.
Een trekoog ? Bedoel je een trekhaak, ja die heb ik die zit achterop mijn auto !!!
Nee, ge moet un trekoog hebben vur de vurkant en die moette gai achter da klepske d’er in klappen !
Ik knipperde nog een paar keer met mijn ogen want had nog geen idee wat hij bedoelde. Da moet bij oewe reserveband liggen, zei hij heel serieus.
Ik dus daar maar zoeken zonder te weten wat ik zocht, tenslotte had ik de auto al 15 jaar en er nog nooit van gehoord.
Maar ja hoor in een blauw zakje zat een ronde pen met een oog en schroefdraad.
Dankzij het trekoog werd ik er meerdere keren uit het zand getrokken.
Marokko cq de Marokkaan
Marokko
Voor het eerst van mijn leven in Marokko (Ingrid voor de tweede keer) en ik ben verbaasd.
Verbaasd over de infrastructuur, de natuur maar bovenal over de vriendelijkheid van de Marokkanen en hun eten.
Infrastructuur :
Het is buiten de steden heel erg rustig op de weg en de wegen zijn in perfecte conditie. Zelfs de zandwegen zijn redelijk goed om te berijden. We hebben tijdens de duizenden kilometers geen ongeluk gezien. En de dorpen zijn schoon ook omdat er geen plastic tasjes meer zijn. Kunnen we wat van leren.
De natuur :
Er is een grote verscheidenheid aan natuur: bergen, oases en niet te vergeten de schoonheid van de woestijn. Wat wel opviel is dat er naast schapen, geiten en dromedarissen weinig andere dieren zijn. Dus weinig vogels.
Wel zijn er volop honden en katten. Honden zitten vaak solitair langs de weg en de katten zitten in en rond het huis en worden rijkelijk voorzien van restjes eten.
De Marokkaan
Ja ik weet dat in Nederland Marokkanen wel eens voor problemen zorgen maar dat mag je ze hier niet aanrekenen. Ze zijn aanspreekbaar en heel erg vriendelijk. We voelen ons hier heel veilig.
Als je op een leeg voetbalveld een bal laat rollen is het veld in een mum van tijd gevuld met sportieve kinderen.
Het eten :
En dan het heerlijke eten. Zelfs van een paar eitjes weten ze een heerlijke berber omelet te maken. En de smaak van dromedarisvlees was een heerlijke verrassing. En niet te vergeten de manderijnen op de marktjes.
Bij aankoop van lokale producten is heerlijk te onderhandelen en wat opvalt is dat er veel respect is voor elkaar.
Zin er dan geen negatieve kanten zult u zich afvragen.
Ja die zijn er vast wel, maar moelijk te vinden net als alcoholische drankjes.
En ja die wekker die de hele dag door afgaat mag mijn inziens wel wat zachter.
Conclusie : we are in love with Maroc
Verstuurd vanaf mijn iPhone
Westelijke Sahara
Weer twee reisdagen achter de rug. Onderweg af en toe off road gegaan.
Eerst naar Icht waar we op een biocamping overnacht hebben. Met zwembad! Het was voor het eerst warmer overdag. Ca 23 graden. Jongens zaten meteen in auto eigenaar om die te repareren.
Wij hadden een kamer met rioollucht en een douche die niet werkte. Maar het was niet koud!
's Avonds gekaart om bier dat niet tenzijte krijgen was. Jaja alcohol is not done hier.
Gisteren op weg naar Camping die helaas niet meer open is. Je ziet dan hoe snel het zand alles overneemt. Nog marktjes bezocht. Daar kijk je je ogen uit. Gisteren lagen er koeienkoppen te koop.
Samen in de auto gaat nog steeds erg goed zoals je in filmpje kon zien. Op een keer na toen Tom me liet staan toen hij vissers zag. Weg auto......
sAvonds heerlijk dromedaris gegeten samen met fietser uit Duitsland en motorrijder uit Oostenrijk. Heel gezellig en echt lekker! De jongens hebben zelf gekookt. Avond afgesloten met kampvuur in
volle maan.
In de Sahara
Vandaag naar Icht. Na twee dagen rust weer fijn om weer op weg te zijn.
Gisteren in Zagora, na ontbijt op camping, even atelier bezocht waar de auto's van de jongens in miniatuur nagemaakt worden. De artiest maakt ca 5 auto's op 1 dag.
Daarna in kruidenwinkeltje uitleg gekregen over arganolie en kruiden. En natuurlijk thee gedronken. Groene bittere thee met heel veel suiker.
Vervolgens naar Tamegrout. Een dorp op 20 km afstand van Zagora. Daar een rondleiding gehad door het dorp dat uit 3 verdiepingen bestaat en deels onder de grond is gebouwd. Dit om de hitte zomers te kunnen doorstaan. In het dorp is een pottenbakkerij. Prachtig om te zien.
Tot slot in een winkeltje geëindigd waar we leerden hoe we een tulband kunnen maken die ook beschermt tegen het zand.
Voor het eten nog naar plaatselijke hamam geweest. Keurig gescheiden. Ik met Hopke naar vrouwenafdeling waar het druk was
met vrouwen en kleine kinderen. Wij scrubden elkaar. Tom en Jan naar de mannen. Daar was maar een man of 4 maar zij werden gescrubt en uit elkaar getrokken. Ook nog een man over hun rug laten
lopen. Maar na afloop zagen ze er fit uit!
Avonds met een groot deel van de hele groep gebarbequed. De jongens hebben hun auto's opgehaald en waren blij met resultaat.
Naar Zagora en rustdagen
Gisteren van Merzouga naar Zagora gereden , omdat de studenten in het team geen 4X4 auto’s hebben zijn wij niet door de sahara gegaan maar via een andere weg.
Onderweg wel af en toe het asfalt verlaten met als gevolg lekke banden vastzittende auto.
Onderweg heerlijk geluncht enals Berber natuurlijk gekozen voor een berber ommelet.
Onderweg kwanen we ook nog dromedarissen tegen..
In Zagora hebben wij twee rustdagen , waarvan wij die van vandaag gebruikt hebben om de auto te controleren , onze groep auto waren ok , maar ik heb de airco van de volvo maar even laten bijvullen.
Verder vanavond met het team heerlijke pannenkoeken gebakken.
My Berber huisband
Derde dag Marokko. Wat een prachtig land om zo doorheen te reizen. Fantastische landschappen en mooie plaatsjes. De douaneformaliteiten gingen vrij soepel met al die volgeladen auto's. En dan rijd
je Tanger binnen. Een drukke heksenketel.
Maar met ons team oranje ging dat prima. De jongens rijden goed en vinden het leuk. De eerste dag tot Fez gereden. Daar een hotelletje in het centrum gehad. Over de auto's werd gewaakt door de
bewaker.
Tweede dag 's ochtends eerst de Medina in. Was rustig ivm vrijdagsrust.
In winkel kreeg ik compliment dat ik een Berber husband heb. Tom was zeer goed aan het onderhandelen. Ook de jongens werden in de strijd gegooid. 6 zonen die geen cola meer konden drinken als hij de volle prijs moest betalen. En de korting die hij wilde kreeg hij ook. Sindsdien is hij papa van de groep haha.
Vandaag naar Merzouga gereden. Onderweg gevoetbald met de boys. Daar kwamen al snel Marokkaans jochies op af die meespeelde en de bal mochten houden. Heel leuk!
Vanmiddag aangekomen in een hotel uit duizend en één nacht in Merzouga. Aan de rand van de woestijn. Met camping.
