Kubuneh
Kubuneh
Op onze ontdekkingsreis door Gambia kwamen we, na een tocht van 7 km over onverharde wegen, in een lodge aan de rivier terecht, genaamd Wunderland. Deze lodge is opgericht door een Duitse dame met
haar Gambiaanse man. Een fijne plek om even te zijn.
Vlakbij is het dorp Kubuneh. Wat ons meteen opviel toen we daar aankwamen was dat het dorp er zo goed onderhouden bijligt. Anders dan de meeste andere dorpen. Veel huizen zijn versierd met prachtige muurschilderingen.
In Wunderland maakten we kennis met Preben en Birgit uit Denemarken. Zij ondersteunen Kubuneh al jaren met mooie projecten om mensen echt een beter leven te geven. Onder andere een goed lopend healthcenter Onlangs is er met hun steun een naaiopleiding gekomen waar kleermakers worden opgeleid. Ook is er nu een winkeltje waar de schoolkleding van de kinderen kan worden gekocht. Preben en Birgit waren met een kleine groep Denen om hun werk daar te laten zien. Met hen en de projectleider Ousman hebben we een rondleiding door het dorp gehad.
En het hoofd van de school legde ons uit wat de filosofie is van het onderwijs met onderstaande spreuk.
Toen naar de zoutvrouwen. Zij winnen zout uit de modder van de rivier. Ook nog thuis geweest bij een van hen. Ze leven heel eenvoudig zonder spullen en koken nog op een houtvuurtje. De armoe is af en toe wel heel schrijnend.
Een ander project van de Denen is de aanleg van een tuin zo groot als een voetbalveld met een waterput van 45m diep. Hierdoor kunnen 40 vrouwen zelf hun groente verbouwen en hun gezinnen hiervan onderhouden. Ook dit lijkt te gaan lopen.
Je ziet hier zoveel organisaties die iets willen doen voor Gambia maar dit project steekt met kop en schouders boven veel andere uit. Vandaar dat wij besloten hebben dit project te steunen. Van het geld dat ik voor mijn verjaardag heb gekregen, kan een verpleegkundige worden opgeleid. Er is al een kandidaat Seng genaamd.
Tom doneert zijn auto aan het project zodat er bij de tuin grond aangekocht kan worden. Hierop staat een gebouwtje waar een nursery van kan worden gemaakt.
Zo kunnen de vrouwen hun kinderen naar school brengen als ze in de tuin gaan werken.
Cashewnoten
Cashewnoten
Onwetend nam ik altijd een handje vol cashewnoten als ik voor de tv zat om voetbal of een film te kijken.
Nu weet ik beter. Voortaan neem ik ze met veel meer aandacht.
Ik zie ze hier groeien in Gambia, en weet nu hoeveel werk het is om 1 noot voor consumptie klaar te maken.
De rode vrucht wordt door de lokale bevolking gegeten als fruit.
De onder de vrucht groeiende noot wordt dan geroosterd waarbij er ook giftig gas vrijkomt. Daarna kan de noot geoogst worden.
De cashew groeit in het wild aan hoge bomen en de vallende vruchten zijn een heerlijkheid voor de volop loslopende geiten.
De geiten eten alleen de vrucht dus kan de oma ook nog een bijdrage leveren door de overgebleven noten te gaan rapen.
De opbrengst van dit proces is 1 euro per kg, terwijl ze bij ons in de supermarkt tussen de 15 en 20 euro per kg kosten.
Denk de volgende keer maar eens aan dit verhaal bij het nuttigen van deze nootjes maar bovenal geniet ervan.
Betonijzer
Betonijzer
Het woord zegt het eigenlijk al , het ijzer dat de beton in gaat om het te versterken.
Maar hier in Gambia hebben we andere inzichten gekregen waar betonijzer voor gebruikt kan worden en als zoon van een aannemer kan ik dat zeer waarderen. Ik heb weleens een wijnrek van betonijzer gezien maar hier gingen mijn ogen open.
Allereerst zag ik een betonijzeren stang gebruikt worden als een gordijnroede , dat het gordijn over deze stang niet glijden wil maakt ze niet zoveel uit.
In het volgende verblijf was de kledingroede van betonijzer.
Toen we gingen vissen op de rivier bleek het anker van betonijzer te zijn.
Toen we de bekende Albert Markt in de hoofdstad Banjul liepen zagen we een strijkijzerhouder van betonijzer.
En toen we een groentetuin project bezochten zag ik tuingereedschap van betonijzer.
Wat zou jij maken van betonijzer ?
How are you
Hi hello, how are you? You like Gambia? For the first time here? What's your name? Are you alone? Where you come from? Where is your husband? You need a guide? I can take you everywhere......
Overal, waar je ook maar komt, krijg je deze vragen op je afgevuurd. Het zijn altijd mannen die op je af komen. Als je iets verder bent in het gesprek krijg je een aanbod om iets te kopen, om deze
persoon in te huren als gids of soms een directe vraag om geld. Hier ook niet raar want Gambia behoort tot een van de armste landen van Afrika.
Als je dezelfde persoon de volgende dag tegenkomt spreekt hij je meteen aan bij je naam. Hi Ingrid, hi Thomas, how are you today!
Zo hebben we ondertussen hier al veel vrienden gemaakt.
Zoals Jimmy het mannetje van de sapbar. Hij heeft een krotje op het strand waar hij vruchtensap en fruit verkoopt. Naast hem in een soortgelijk krotje werkt Max. Ook hij verkoopt sap en vruchten.
Dan Yankumba de jongen die schoonmaakt in het Senegambia hotel. En de taxicontroller van hetzelfde hotel die ons altijd van verre herkent. Sainey, een soort politieman, kwamen we tegen toen we naar de Albert markt gingen in Banjul. We kregen van hem een fantastische parkeerplek en hij begeleidde ons op de markt.
En Omar de vogelgids in Tendaba camp. Hij stuurt nu regelmatig mooie foto's van vogels.
En iedere dag komen er vrienden bij. De leukste zijn de gewone mensen in straat of op het strand. Zo heeft Tom nu vrienden bij de vissers die naast ons op het strand zitten met hun prachtige boten. We worden er ook steeds handiger in om onze vrienden op waarde te schatten.
Je hebt hier ook overal hustlers. De snelle babbelaars die je ongevraagd gaan helpen en gidsen en daar natuurlijk geld voor willen. Maar we zijn er handig in om ze snel af te poeieren.
En af en toe is het ook hilarisch. Een man bij het Senegambia hotel sprak ons aan bij onze naam en wilde ons gidsen. Ik vertelde hem dat we ondertussen heel veel vrienden hebben en dat zij ons
allemaal willen helpen. Impossible. Dat snapte hij ook wel maar hij sputterde tegen:
"But I'm your first friend here"
Toen ik daarop in de lach schoot, lachte hij hartelijk mee.
Vissen in Gambia
Vissen in Gambia
Gambia heeft maar een kustlijn van 80 km maar het water kan het hele jaar door bevist worden. Dit wordt gedaan door 1800 piroques ( houten kanoachtige boot) met buitenboordmotor. Daarnaast zijn er een aantal trawlers actief maar meestal komen deze uit het buitenland.
Zelf ben ik wezen vissen met een piroque van Syang fishing village.
Deze boten worden met door alle vissers gezamenlijk in het water getrokken en later weer op het strand.
Tijdens onze 3 uur durende tocht ging ik samen met de kapitein, twee hulpen en de studenten Paul en Maikel een reeds uitgezet staande wand van zo’n 2 km lengte ophalen.
Wat als eerste opviel, was dat de boot flink lekte en een van de hulpen was continu bezig met hozen mbv een emmertje.
De vangst was heel divers: een calamaris, twee kreeften een aantal tongen en vele soorten witvis.
Verder viel op dat er vele rotsblokjes in de netten zaten die nogal wat schade gaven aan de netten. Ook zaten er veel kleine krabben in die bij het ophalen doodgeknuppeld werden.
Bij terugkomst op het strand , werd de boot met hulp van vele anderen weer het strand op getrokken.
Daarna verschenen de visvrouwen die de vissen in de schaduw van de boot kwamen schoonmaken voordat die verkocht werden op de lokale kleine vismarkt.
De dag erop de grote vismarkt van Tanji bezocht, hetgeen een hele aparte wereld op zich was. Ook hier wordt de vis aangevoerd door boten en door vrouwen die door het water lopen met een mand op hun hoofd aan land gebracht.
Hier wordt ook veel vis gerookt en gedroogd door de zon hetgeen je ver in de omtrek kunt ruiken.
Het zwitserleven gevoel
Het zwitserleven gevoel.
Ja de meesten kennen die reclame nog wel , een paradijselijke plek waar je na je pensoen van mag gaan genieten. Nou die hebben we gevonden hier in Gambia.
En extra leuk is dat Zwitserleven een klant is van Idella.
Een heerlijke plek direct aan de zee, met palmbomen , vriendelijke mensen , goed eten en heerlijke wijn cq een koud biertje.
Maar het werd nog beter , op twee honderd meter is er een vissersdorp waar de visboten na het vissen op het strand worden getrokken waarna de vrouwen de vis gaan schoonmaken voor de verkoop. De mensen zijn er heel erg vriendelijk en nemen alle tijd om je uitleg te geven over alle soorten vis en schaaldieren.
Ook krijgen we dagelijks bezoek van een aantal koeien die vanwege het tekort aan gras in de omgeving het afval van de juice bereiders komen eten.
De de zonsondergang is fantastisch en sterrenhemel is prachtig en de hele dag muziek.
We zijn al wezen vissen met de lokale vissers maar daarover later meer.
De toerist
Even een toerist.
Na aankomst in Gambia besloten we even een toerist te zijn, en besloten te verblijven in het grote Senegambia hotel met 378 kamers.
Het hotel zelf is fantastisch met twee zwembaden, grote tuin, prive parkeerplek, en een mooi strand.
In de tuin zitten aapjes en veel vogels en wordt er een grote groep gieren gevoerd.
De kamer was ook geweldig; prima bed, airco en een heerlijke douche.
Je zult zeggen, die hebben het prima voor elkaar. Echter door de gasten voelden we ons niet op de plek waar we zijn wilden.
Kijkend naar de gasten had dit hotel overal kunnen staan. Een hotel waar een vliegtuiglading toeristen gedumpd wordt voor 8 dagen. In die 8 dagen verbranden ze zich in de zon en vreten zich helemaal vol terwijl ze al aan obesitas lijden.
In de straat voor het hotel - “ the strip”- zitten restaurantjes met namen als Alex en Alie waar je kroketten en frikandellen kunt eten. Ook zit er een pannenkoeken restaurant.
Gelukkig konden wij een lokaal visrestaurant vinden “ sea shell” waar we heerlijk gegeten hebben, king prawns en lobster thermidor.
Maar na twee nachten moesten we weg, hadden we er genoeg van om een toerist te zijn en wilden we weer reiziger worden.
Dus op zoek naar een paradijsje.
We kunnen alvast vertellen dat we dat gevonden hebben
The Gambia / The Finish
The Gambia / The Finish
Toen we de brug over waren was het een uurtje rijden naar ons logement aan de southbank van de gambia rivier.
Ons team arriveerde daar als eerste dus konden we een goed appartementje ( naar lokale begrippen ) uitzoeken. Ingrid had al de hele dag last van haar rechteroog (we denken een zandkorrel) dus oogarts Tom moest in actie komen. Met een wattenstaafje het ooglid omklappen en met een andere het oog schoonmaken.
Het leek te lukken maar uurtje later was de pijn terug, maar gelukkig had Ingrid mijn oogzalf van een half jaar terug meegenomen. En dat bleek goed te helpen.
Toen we naar bed gingen om 11 uur werd er net de nieuwe disco geopend, dus met afrikaans tromgeroffel vielen wij in slaap.
De volgende ochtend lekker gewandeld langs de rivier en een afspraak gemaakt met de lokale vogelgids dat we later een keer zouden terugkomen.
Toen in kolonne naar Tanji de finish van de route.
Echter knalden toen twee auto’s in de kolonne op elkaar , waarbij een bijrijder met zijn hoofd op het dashbord knalde. De ene auto kon verder en de andere werd gesleept. De bijrijder was helemaal van de wereld en die is in een lokaal ziekenhuis opgeknapt.
Ruim een uur te laat werden we toch heel feestelijk onthaald door de lokale bevolking en ingevlogen familieleden van een aantal deelnemers.
Er was muziek van een lokaal muziekcorps inclusief majorettes.
Na gezellig met onze zonen een biertje te hebben gedronken zijn wij op zoek gegaan naar een goed hotel , heerlijk bed en warme douche. Maar daarover spoedig meer.